Wow, waar zullen we eens beginnen...

Een vlucht van 2,5 uur is precies lang genoeg. Eenmaal uit het vliegtuig voelden we het al, de tropische warmte. Marco en Nora stonden ons al op te wachten in hun (beetje oversized) Tahoe. Daarna richting Davenport waar ze een luxe villa (hmm, ook oversized?) gehuurd hebben. Daar hebben we lekker bijgekletst onder het genot van een hapje en een drankje en zijn we ’s avonds nog lekker uit gaan eten. En toen pitten.

Vandaag stond er een dagje strand op de planning. Eerst een ontbijtje bij Ponderosa en daarna richting Daytona Beach. Nou ja, niet op een strandbedje wachten totdat we kreeftjes-rood waren, maar lekker met de voeten in het helderblauwe water en een stukje over het strand gelopen. Daarna hadden we een lekkere cocktail verdiend vonden we. Daarna richting het zuiden van Daytona waar we de lighthouse (vuurtoren) gingen bekijken. Ook na aandringen van Nora, bleef het bericht dat er géén lift was en we de 203 treden toch echt zelf moesten beklimmen. Met veel gezucht, gesteun en gekreun hebben we de top bereikt en het uitzicht was het zeker waard! Ook naar beneden was er nog steeds geen lift, dus ook weer de treetjes naar beneden. Tja, en daarna waren we dorstig en was het tijd om lekker te relaxen bij Down the Hatch, een lekker visrestaurant aan het water. Gesnacked en wat gedronken en gewacht op die hele mooie zonsondergang die ons beloofd was. Toen het bijna zover was, kwam er een grote dikke boze wolf… euh wolk, en toen ging het hele feest niet door. Nou ja, de zon ging dus wel gewoon onder, maar we konden het dus niet zien. Ach ja.

En nu zitten we weer lekker in de airco ‘thuis’ dit verhaaltje te typen en we willen helemaal niet lang achter de laptop zitten. Ga nu liever met een pilske bij het zwembad zitten. Dat gaan we nu ook doen. Tot later allemaal!!